Wie was Suzanne?

Suzanne geboren op 1 juli 1977 in Den Haag. Ze was een creatief kind, vol idealen en hartstochten. De natuur ging haar aan het hart. Was ze eenmaal overtuigd van iets, dan was ze daar niet meer van af te brengen. Ze hield als klein kind van zeehondjes stichtte met vriendinnetjes ‘de zeehondenclub’, een club die dit beestje wilde beschermen tegen jagers die hun huid wilden verkopen om bontjassen van te laten maken.

Suzannes liefde en aanleg voor talen openbaarde zich al vroeg. Op haar veertiende stond zij op het Spaanse strand met een Nederlands-Spaans woordenboek in haar handen. Zij stond daar te praten met de plaatselijke jeugd, die aan haar lippen hing. En ze kwam er wondergoed uit. Ze maakte al snel grappen in het Spaans en kreeg zo ook de lachers snel op haar hand. Het was verrassend hoe snel ze de woorden oppikte en onthield.

Haar liefde voor de Spaanse taal is gebleven en na haar middelbareschooltijd ging ze studeren: talen en culturen van Latijns-Amerika (TCLA) in Leiden. Het kon geen andere studie worden. In volle vaart leerde ze de Spaanse taal spreken en lezen. Haar uitspraak was bijna accentloos. Ze studeerde af met een prachtige thesis: ‘Aquel niño che ve’, de wereld bezien door kinderogen in de Spaans Cubaanse, literatuur.

In 1990 vertrok ze met een Erasmus beurs naar Spanje om aan de Universiteit van Alicante een semester Spaans te volgen. Daar ontmoette zij de liefde van haar leven: Cris. Spanjaard en Engelsman. Wij stellen U hem hierbij trots voor als een van onze ambassadeurs.

Samen met Cris reisde Suzanne rond in Midden- en Zuid-Amerika. Bewogen door de armoede die zij daar in de sloppenwijken had gezien, wilde zij kansarme kinderen de mogelijkheden geven die zij zelf ook had gehad. Alle vakken die de algemene ontwikkeling van kinderen ten goede zouden komen, waarmee een kind vooruit kon komen in de wereld, zouden moeten worden onderwezen, vond ze.

Na haar afstuderen vertrokken trok Suzanne en Cris naar Engeland, het vaderland van Cris, om te zien wat de toekomst hun brengen zou.

Al snel vond Suzanne een baan bij het Engelse taleninstituut, ‘Cactus’, Institute of Languages, gevestigd in Brighton. Daar kon ze zich volop uitleven, en haar talenkennis in de praktijk brengen. En ook Engels, ècht Engels, leerde ze daar in volle vaart. Natuurlijk is Engels spreken ‘iets wat iedereen kan’. Maar Suzanne slaagde erin om verhalen te schrijven in native Engels. Zij had ook namens ‘Cactus’ contacten met de pers o.a. met ‘The Guardian’. Voor die krant werd ze meermalen geïnterviewd over haar inzichten in het belang van taalonderwijs. ‘Lost in Translation’ een stuk van haar hand, dat gepubliceerd is op deze site is daar een voorbeeld van.

In samenwerking met Suzannes vroegere manager, Rich Ambler, nu ook een van onze ambassadeurs, zette Suzanne in het taleninstituut in Brighton de afdeling TEFL op. TEFL is voor de Foundation van het grootste belang. TEFL is een afkorting van ‘Teaching English as a Foreign Language’. Degene die zo’n cursus met goed gevolg heeft doorlopen kan een onderwijsbevoegdheid halen, waarmee de Engelse taal kan worden onderwezen aan anderstaligen in de hele wereld. De SFF wil jaarlijks een competitie uitschrijven voor iedere geïnteresseerde die het belang van TEFL met Suzanne deelt.

Wij verloren Suzanne op 22 mei 2006 door een tragisch verkeersongeval. SFF is opgericht om de dromen en idealen van Suzanne gestalte te blijven geven.

Visits: 1651